تجربه فعلی اجرای پروژه‌ها در کشور نشان می‌دهد که چرخه حیات بسیاری از پروژه‌ها به صورت ترکیبی و هایبریدی است. دیدگاه سنتی برای انجام بسیاری از پروژه‌ها دیگر جوابگو نیست و به علت تغییرات بسیار زیادی که در شرایط کسب و کار در حال رخ دادن است، لزوم بکار گیری رویکرد مدیریت چابک مهمترین نیاز سازمان‌ها برای تغییر است. حال برای این تغییرات در سازمان چگونه برنامه‌ریزی کرده‌ایم؟ آیا برای پروژه‌ای که الزامات اجرای آن دائما در حال تغییر است می‌توان مسیر بحرانی تعیین کرد؟ آیا برای پروژه‌ای که برای اولین بار در یک سازمان و یا در کشور انجام می‌شود می‌توان با جزئیات همه فعالیت‌ها را مشخص کرد و منابع و زمان‌بندی را تعیین نمود؟ آیا برای پروژه‌ای که بخشی از آن قرار است زودتر تحویل شده و بهره‌برداری شود، می‌توان برنامه زمان‌بندی به شکل سنتی تهیه نمود؟ این موارد تنها بخشی از ابهاماتی است که بسیاری از پروژه‌های فعلی را به بن بست کشانده است. باید به فکر ایجاد تحولی در رویکرد مرتبط با اجرای پروژه‌ها باشیم. در سطح بالاتر، باید به رویکرد مرتبط با مدیریت منافع در سازمان‌ها به ویژه سازمان‌های کارفرمای پر رنگ‌تر شود. در کشوری که بسیاری از مدیران کارفرمایی با اصول مدیریت پورتفلیو، مدیریت طرح و مدیریت پروژه آشنا نیستند و بسیاری از پروژه‌ها بدون انجام مطالعات دقیق امکان سنجی و حتی رویکرد صحیح در مدیریت منافع شروع می‌شود، شکست در اجرای پروژه بسیار ساده اتفاق خواهد افتاد. 

راهنمای مدیریت پروژه بر اساس ایزو 21502، راهنمای بسیار خوبی برای سازمان‌ها محسوب می‌شود. به نظر بنده باید بر اساس استانداردهای جدید و رویکردهای نوین به اصلاح قوانین، بخش‌نامه‌ها و دستورالعمل‌ها با سرعت هر چه تمام تر پرداخته شود. دیگر قوانین فعلی موجود در کشور برای بسیاری از پروژه‌های ما کاربرد ندارد. 

اولین ممیزی از شرکت ODCC مطابق استاندارد ایزو 21502 صورت پذیرفت. این استاندارد پر از توصیه‌های مفید است و بکار گیری آن می‌تواند تحول مطلوبی را در سازمان‌هایی که درگیر اجرای پروژه هستند ایجاد نماید. 

به امید روزی که دانش مدیریت پروژه و استفاده از آن تغییری در وضعیت فعلی ایجاد نموده واز این اتلاف منابع بسیار سنگینی که در کشور ما شاهده آن هستیم، جلوگیری به عمل آید.